พายเรือคายัคเก็บขยะ..ที่หัวตะเข้

ดุรงค์ฤทธิ์ สุดสงวน
นักสารสนเทศ

      ในช่วงวันหยุด อยากหากิจกรรมดีๆที่ทำแล้วได้ประโยชน์กับสังคมโดยรวม ผมได้มีส่วนรวมในกิจกรรมด้านสิ่งแวดล้อมของจิตอาสาหนุ่มสาวรุ่นใหม่ ที่หลงรักหัวตะเข้ ในฐานะคนในชุมชน มีวัตถุประสงค์ คือ ช่วยกันดูแลความสะอาดในคลองประเวศน์บุรีรมย์ ที่เปรียบดั่งหัวใจของชุมชนริมน้ำ สร้างจิตสำนึกให้คนในชุมชนทุกรุ่นทุกวัยให้หันมาใส่ใจเรื่องของขยะในชุมชนของตัวเอง  ได้เห็นบางสิ่งที่ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน ร่วมแรง ร่วมใจ ได้ความสุข เลยอยากมาถ่ายทอดให้ได้ทราบกัน

      กิจกรรมนี้เริ่มในวันอาทิตย์ที่ 22 กรกฎาคม 2561 ที่ผ่านมาที่หัวตะเข้ แหล่งท่องเที่ยวชานเมืองของกรุงเทพมหานคร ใกล้กับสนามบินสุวรรณภูมิ อยู่ติดคลองประเวศบุรีรมย์ ที่นี่เป็นแหล่งเรียนรู้สำหรับกลุ่มคนที่มีใจรักในบรรยากาศที่สบายๆเรียบง่าย มาทำกิจกรรมที่อยากทำ เช่น วาดภาพ ขี่จักรยาน แต่มีกิจกรรมของจิตอาสาที่ดูน่าสนใจ คือ การรณณรงค์พายเรือคายัคเก็บขยะ บรรยากาศเริ่มในตอนเช้าประมาณ 9 โมง รวมพลทุกวัย มีทั้งเด็ก จนถึงผู้สูงวัย รวมแล้วประมาณ 60 คน มีทั้งชาวบ้าน และกลุ่มอาสา มาไกลจากโคราช นำเรือคายัคสีสันสดใสมาช่วยกันรวม 14 ลำ ได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานราชการ เช่น กองทัพบก  เรือเก็บขยะจากเขตลาดกระบัง และอุปกรณ์ความปลอดภัยต่างๆจากการท่องเที่ยวกรุงเทพมหานคร ส่วนบนบกผมมีหน้าที่เป็นพิธีกรพูดถึงกิจกรรมด้านสิ่งแวดล้อมของจิตอาสาพร้อมกับให้ความบันเทิงไปด้วยโดยมีกลุ่มอาสาจากน้องๆโรงเรียนมาเรียลัย เขตลาดกระบัง มาเล่นโฟล์คซองให้ฟัง สลับไปกับ คาราโอเกะ

      พร้อมกับการบรรเลงเพลงย้อนยุค โดยมีเสียงแอคคอร์เดียน เครื่องดนตรีโบราณ เข้ากับบรรยากาศเรื่อนไม้โบราณ นอกจากนี้ยังมีกลุ่มชมรมภาพเพลงคอยเก็บภาพประทับใจ สลับกับกวีในชุมชน (ยิ้ม สามบุตร) มาร่ายบทกลอนยาวๆ มีคำคมให้ฟังด้วย พอตอนเที่ยงก็ทานอาหารกลางวันร่วมกัน(ขนมจีนแกงไก่) พอช่วงบ่าย นักเรียนในชุมชนก็มาสมทบ รวมถึงมีการเก็บขยะทั้งเดินเท้า และพายเรือ คนมาร่วมเพิ่มเติมอีกประมาณ 20 คน ต่อมาเวทีก็ถูกยึดด้วยนิวเจนเนอเรชั่นกับวงดนตรีของนร.มัธยม ผมยังยืนชักหีบเพลงรับมือได้ทุกกระบวนท่าเป็นหัวหน้าเด็กโดยแท้

      หัวตะเข้ในวันนี้ถูกจัดให้เป็นชุมชนต้นแบบจนมีหลายชุมชนเดินทางมาเรียนรู้ดูงาน แต่สิ่งที่ผมยืนยันแทนคนในชุมชนก็คือ “พวกเราก็ใช้ชีวิตของเราต่อไปตามปกตินั่นแหละ” ครับ ผมว่าสิ่งที่สำคัญมากคือการมีตัวตนที่ไม่ต้องวิ่งไล่ตามโลก ไล่ตามเงาใครให้เหนื่อย  แต่ก็ใช่ว่าไม่เปิดรับสิ่งใหม่ๆที่นี่เหมือนสนามแรกของบรรดานศ.ทั้งระดับม.ปลายจนถึงมหาวิทยาลัยที่เข้ามานำเสนอไอเดียแนวคิดการปรับปรุงชุมชนมากมาย ดีใจที่ได้มีส่วนรวมครับ

ใส่ความเห็น